Monschau

Na een laatste zware trainingsweek stond er voor mij een weekendje rust op het programma. Alhoewel rust …
Zaterdag voormiddag vertrokken we namelijk naar het pittoresk Duitse stadje Monschau.
Nee, Guy en ik gingen niet op romantisch culinair weekend maar naar de jaarlijkse afdalingswedstrijd op de Perlenbach en de Ruhr met aankomst middenin het stadje Monschau. Slecht éénmaal per jaar wordt er water gelost uit een hoger gelegen meer om tientallen gekke kayakkers de kans te geven hun boot helemaal kapot te varen, lekker te zwemmen, tussen, over en op stenen te varen en hoge barrages te overwinnen.
Kort samengevat, geen riviertje voor beginners of voor de bangeriken onder ons.
Zaterdag tussen 14u en 16u werd er water gelost, er was dus geen tijd om te treuzelen, op deze 2u moest iedereen zo veel mogelijk proberen af te dalen om de weg te kennen voor de wedstrijd van zondag.
Aangezien er niet veel tijd was om voor te varen en we de wedstrijd vaarders geen kostbare tijd wilden afnemen besloten Nathalie en ik onze taak te beperken tot begeleider en supporter van dienst. Samen met Freya trotseerden we de gietende regen en de koude om hier en daar een stukje van de rivier te kunnen bekijken. Het was inderdaad spectaculair en achteraf gezien bleek het stressniveau bij de toeschouwers nog hoger te zijn geweest dan bij de vaarders zelf.
Om 16u werd de kraan dicht gedraaid en moest iedereen van het water.
Nadat we ons gesetteld hadden in de jeugdherberg en een goed bord spaghetti hadden gegeten trokken we nog even naar Monschau om toch nog iets te zien van het mooie stadje.

Zondag ochtend werden Duitsland wakker onder een dun sneeuwtapijtje, déjà vu want ook in Sort sneeuwde het de dag van de wedstrijd van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Gelukkig bleef het vandaag enkel bij winterse buien en konden we onze paraplu af en toe eens dicht doen.
Om half twaalf werd de eerste start gegeven en twee uur later stond iedereen weer veilig op de kant. Tine en Natacha waren weer een hele ervaring rijker, het resultaat van de wedstrijd was van geen belang maar ze hadden het er toch weer knap vanaf gebracht, ze mochten terecht zeer fier zijn op hun prestatie.
Iets later werd Guy knap zevende, de ambitie was een vijfde tot tiende plaats dus hij mocht tevreden zijn over zijn wedstrijd, al had hij hier en daar enkele seconden kunnen winnen als hij niet op de lastigste plaatsen vaarders had moeten inhalen maar ja dit is wedstrijd zeker.
Achteraf voor iedereen nog een wafel, ijsje of stukje taart, ja ook de supporters hadden het verdiend, en we konden weer naar huis vertrekken.

Maandag en dinsdag staan er nog twee stevige trainingen op het programma om de volgende dagen het terug wat rustiger aan te doen. Zondag staan we paraat in Houffalize voor het Belgisch kampioenschap op de ourthe. Hopelijk is mijn keelpijn en snotneus daartegen weer wat beter en kunnen we er nog eens volledig voor gaan. Het zal een spannende wedstrijd worden want de verschillen tussen de eerste vier dames zouden wel eens heel klein kunnen zijn.