World Cup 3 & 4 Lofer

Momenteel zit Guy samen met Stefan, Tanguy, Hans, Maxime en Marc Richard in het Oostenrijkse stadje Lofer om de laatste twee manches van de wereldbeker af te werken. Guy hoopt in de eindstand van de wereldbeker een plaatsje bij de eerste 20 te bemachtigen. Na de wereldbeker van Karlovy Vary stond hij op een gedeelde 17 plaats, de weg naar de top 20 ligt dus helemaal open

Over een half uurtje zal de eerste manche van de sprint van start gaan.
Wie de wedstrijd beetje wil volgen kan dit via www.lofer.at -> live-cam -> webcam Kanukamera
Uitslagen zullen hopelijk snel verschijnen op www.kanuverband.at

En nu DUIMEN maar ...

Mijn allereerste Wildwater World Cup te Karlovy Vary (Tsjechië)

Voorbije donderdag middag kreeg ik op het werk telefoon van m’n baas. Verwacht je nog bezoek was zijn vraag. Bezoek? Ja hier staat een blauwe camionette voor de deur met enkele vreemde objecten op zijn dak, het lijken wel raketten … Ja hoor Stefan en Guy kwamen me oppikken om naar Karlovy Vary te vertrekken en of mijn boot een raket was ging daar wel blijken.
Een autorit in te pletsende regen, wat onnozel gedoe en 9 uur later kwamen we toe in ons hotel in Karlovy Vary.
Vrijdag zou er water zijn op de rivier tussen 12u30 en 16u, dus hadden we ’s morgens nog even tijd voor een kleine rondwandeling in de stad en om onze boten klaar te maken voor de botencontrole. Tegen de tijd dat alles gecontroleerd was en we het water op mochten kwamen onze trouwe supporters Albert, Johan, Frank en Dirk toe aan de start.
Wat ik de laatste jaren wel geleerd heb is dat als Guy zegt dat het plat is dat ik dat zeker niet moet geloven want dat dat voor mij alles behalve plat is. En dat bleek ook deze keer. Oh Karlovy Vary is buiten hier en daar een schuifje zo plat als iets, hoor ik hem nog zeggen.
Ja mooi niet dus … De eerste 15 minuten van de klassieke wedstrijd was er geen meter vlak water te bespeuren. Vlak na de start een klein valletje gevolgd door middelgrote golven, enkele minuten later een stevig verval, niet echt een barrage of een schuif maar zoiets tussenin en nog steeds golven. De golven werden hoe dichter naar de aankomst toe wel kleiner om dan in de stad toch uit te monden in enkele platte stukken. Afgewisseld met een tunnel met een geweldige walibi-schuifaf-bocht, nog een tunnel met een “muur van water” waarna we op de sprint gesmeten werden. De sprint zelf was buiten de eerste 100m niet echt moeilijk, enkele stevige vervallen gevolgd door een dikke golf en enkele schuifjes met tussendoor platte stukken. Het meest stresserende bij de sprint was de start zelf, je moest stroomopwaarts instappen op een ponton los in de golven, bij de start werd het achterste van je boot vastgehouden tot je helemaal gedraaid was en je was vertrokken, de afstand tussen de start en de eerste diepe put was dan ook niet eens 3 meter, je werd er direct ingesmeten.
Toch was ik blijkbaar niet de enige die zaterdag ochtend voor de sprint niet echt veel honger had door kriebels in de buik. Maar ik was hier nu, dus terug krabbelen was te laat, we gingen er dan maar volledig voor.
Mijn twee sprint manches verliepen technisch perfect, buiten een pak stress geen enkel probleem met de start en ook de golven erna gingen zowaar bijna vanzelf, enkel op het platte was ik niet echt sterk genoeg. Een 24ste plaats in de eerste manche en een 25ste plaats op de tweede manche met twee maal exact dezelfde tijd brachten me uiteindelijk op een 25ste plaats in de einduitslag. Dat ik hiermee als laatste eindigde was wel een beetje te verwachten al waren de verschillen niet echt groot en kon ik best tevreden zijn. Het feit dat ik meedeed en technisch mooi beneden kwam was al een overwinning op zich als je weet dat ik twee jaar geleden de Vierre nog niet eens naar beneden durfde.
Bij de mannen werd Maxime knap 8ste, Guy werd zeer mooi 15de, Tanguy werd 32ste en Stefan werd 44ste.
Na de sprint verkende we nog even de klassieke wedstrijd om ook hier zondag het onderste uit de kan te kunnen halen.
Zaterdag avond kroop ik na een lange uitputtende dag op tijd in bed.
Zondag was het dan tijd voor de klassieke wedstrijd. Ook hier verliep alles technisch perfect, zo goed had ik de vorige dagen nooit afgevaren, maar weer bleek ik niet sterk genoeg te zijn voor deze lange zware wedstrijd. Het resultaat was een 26ste plaats. Weer een te verwachten resultaat maar toch zeker niet slecht voor een allereerste World Cup. Bij de mannen werd Maxime 12de, Tanguy 23ste, Guy 26ste en Stefan 36ste. Niet iedereen was even tevreden met hun resultaat maar ik denk toch dat ze niet mochten klagen.
Woensdag vertrekken de mannen weer richting Oostenrijk voor de derde en vierde wereldbeker manche te Lofer. Voor deze wedstrijd zal ik hen moeten bijstaan van thuis want door een gebrek aan veel vakantie zal ik moeten werken terwijl ze daar hopelijk de pannen van het dak varen.

Ik heb ook eindelijk de tijd gehad om enkel foto’s te nemen van m’n nieuwe boot, met deze “raket” zal ik volgend jaar de Belgische en hopelijk ook buitenlandse rivieren onveilig maken.



De volgende weken staat er voor mij niet veel speciaals meer op het programma. Er zal goed getraind worden als voorbereiding op de lijn wedstrijden en er zullen behoorlijk wat sessies in de fitness afgewerkt worden om wat sterker te worden.

Week op het Wildwater World Championship te Ivrea

Sinds voorbije zondag avond zijn we weer in het land na een weekje op de wereldkampioenschappen wildwater kajak te Ivrea.
Niemand zal me tegenspreken als ik zeg dat dit waarschijnlijk één van de meest besproken wereldkampioenschapen in de kajak historie zal geweest zijn, ook al was ik er dit jaar maar voor de eerste keer bij.
Over tientallen jaren zullen er ’s avonds bij pot en pint nog steeds wilde verhalen rondgaan over dat ene chaotische WK waar de dagen voor de wedstrijden nog gigantische massa’s water naar beneden gedonderd kwamen en het verboden was om op het water te komen, waar de klassieke wedstrijd op 500m na zo plat was als een biljarttafel en de sprint dan weer te moeilijk was voor een groot deel van de atleten, waar de openingsceremonie adembenemend was en waar de organisatie en het publiek geweldig was. Kort samengevat, het was me daar een hele belevenis en een week om niet snel te vergeten.



De dag voor onze afreis werd ons gemeld dat het al zeker tot zondag verboden was om te varen op de Dora Baltea omdat de rivier daar op diezelfde moment over het alarmpeil stroomde, bruggen werden afgesloten en kajakken was dus helemaal uit den boze.
Na enige twijfels vertrokken we zaterdag ochtend om 5u dan toch maar richting Ivrea. Onderweg in Zwitserland en Italië kwam het water van overal uit de bergen naar beneden gespoten. Riviertjes die anders amper een rimpeltje vertoonde waren nu omgevormd tot een snel stromende bruine kolkende massa.
Eens in Ivrea aangekomen zagen we ook direct waarom het verboden was om te varen en zochten we dus maar een meertje in de buurt om daarop wat los te varen en ook zondag ochtend waren we verplicht om daar een training af te werken. Zondag middag kwam dan het verlossende bericht dat de masters op maandag hun wedstrijd toch nog zouden kunnen afwerken en dat ze zondag middag enkele proefafdalingen konden doen. ’s Middags vertrokken we dus samen met Johan voor enkele afdalingen op een plat stuk van zo’n 8 à 9 minuten wat zijn wedstrijd parcours ging worden. Niet bepaald de moeite maar de wedstrijd ging door dus hij was dan toch niet voor niets naar hier gekomen.
Maandag ochtend stonden we dan met de hele Belgische delegatie te supporteren voor Johan en het heeft geholpen, hij werd knap 4de in zijn leeftijdcategorie op nog geen zucht van de derde en tweede plaats, misschien hadden we toch nog harder moeten roepen.
Ondertussen was er nog steeds verwarring over het wedstrijdparcours voor de seniors, de organisatie nam maar geen beslissing en het was dus wachten op nieuws en gokken op welk parcours er zou gevaren worden.
Dinsdag avond werd de knoop dan eindelijk doorgehakt, de klassieke wedstrijd zou plaatsvinden op een langer stuk dan dat van de masters, de start zou zo’n 10 minuten hogerop gegevens worden en de aankomst bleef op dezelfde plaats. Buiten één stevige passage vlak na de start was de rivier nog steeds even plat als de dagen ervoor. De non-stop had voor de verandering geen belang voor de startvolgorde van de wedstrijd de dag later dus een hoop vaarders verschenen niet aan de start of dobberden rustig naar beneden om hun krachten te sparen voor de echte wedstrijd.
Ikzelf besloot na een deftige zwempartij op de passage aan de start dan toch maar niet deel te nemen, niet enkel die zwempartij, de geblesseerde enkel en de blauwe plekken had me weten te overtuigen maar de stap van een Belgische wedstrijd naar een wereldkampioenschap leek toch nog iets te groot voor mij.
Donderdag was het dan eindelijk zo ver … de klassieke wedstrijd. Ik had halfweg de wedstrijd postgevat om onze mannen vooruit te roepen.
Maxime werd 12de, Guy 26ste en Tanguy 35ste iedereen mocht dus best tevreden zijn, al was Maxime het daar niet helemaal mee eens.
Vrijdag werd onze Belgische ploeg knap zesde op de ploegenwedstrijd en was het eindelijk tijd voor een goed Italiaans ijsje.
De nacht van vrijdag op zaterdag lag Guy nogal onrustig te wroeten, de stress sloeg stilaan toe, en ja hoor tegen zaterdag ochtend was er met die man niet veel meer aan te vangen. Geen honger, last van de maag en een behoorlijk rothumeurtje, wat een vrouw van een topsporter toch niet allemaal moet kunnen verdragen ;)
Gelukkig moest alles een beetje snel gaan, om 10u werd de eerste start gegevens en een kwartier voor de start mocht niemand het water meer op. Iedereen ging dus om 9u nog even een laatste proefafdaling op de sprint afwerken en ja hoor, hier ging het behoorlijk mis. Tanguy zwom half de sprint naar beneden en ook Guy moest zijn eskimotage kunsten boven halen om nog half droog beneden te geraken. Niet bepaald de beste voorbereiding voor een belangrijke wedstrijd dus ik hield m’n hart al vast.
Tanguy raakt tijdens zijn zwempartij geblesseerd aan de schouder dus hij zou niet meer van start gaan vandaag.
Maxime en Guy daarentegen kwamen in beide manches zonder problemen naar beneden en werden respectievelijk 15de en 20ste.
Het WK zat er bij deze op want de ploegen sprint kon niet meer gevaren worden aangezien Tanguy niet echt in staat was om te paddelen.
Zondag pakte we ons boeltje dus bij elkaar, gingen nog even naar de eerste manche van de mannen ploegen sprint kijken en vertrokken weer naar huis.

Maar niet voor heel lang want donderdag middag trekken we er weer op uit voor de World Cup in het Tsjechische Karlovy Vary. Als alles meezit verschijn ik daar normaal gezien wel aan de start.