Zondag ochtend om 7u ging de wekker, ja, zelfs in het weekend zat uitslapen er niet in.
We hadden namelijk om 8u aan de club afgesproken om naar Anseremme te vertrekken voor de laatste rivierwedstrijd, van dit seizoen, op Belgische wateren. Om 11u zou de eerste start gegeven worden dus treuzelen was geen optie.
Aangezien mijn boot vorige week werd verkocht zou ik deze wedstrijd niet in m’n vertrouwde eigen bootje varen maar in een Loisac van Prijon, om deze te testen. Gelukkig hadden we net genoeg tijd om een proefafdaling af te werken zodat ik toch nog even kon wennen aan deze boot. En inderdaad, het was wel even wennen hoor. Op het enige “moeilijke” stukje op de rivier kon ik al bijna de visjes gaan groeten maar verder ging alles vlotjes.
Op naar de wedstrijd dan maar, om 11u21 was het mijn beurt, de start werd gegeven om de 30 seconden wat maakte dat ik Nathalie steeds zag varen en dat Tine mij heel de weg zag varen. Het feit dat je een mikpunt hebt is steeds een extra motivatie en het werkte dus ook. In dezelfde volgorde als we gestart waren kwam eerst Nathalie dan ik en dan Tine over de aankomst lijn. Al waren de 30 seconden achterstand van de start wel een beetje kleiner geworden. Tine won dus knap de laatste wedstrijd en zo ook de beker van Belgë, ik volgde als tweede op 13 seconden en Nathalie als derde op 26 seconden.
Een heel Mechels podium, dat beloofde voor de ploegenkoers die nog volgde en die tevens telde als Belgisch kampioenschap. Nathalie, Tine en ik moesten het hierin opnemen tegen een ploeg van Brussel en de Mechelse dames juniors. Na de zware wedstrijd van 2 uur geleden washet dus weer afzien geblazen en onze beste pijlen waren natuurlijk al verschoten. Gelukkig bleek onze voorsprong op de andere ploegen groot genoeg en hadden we niets meer te vrezen. De Belgische titel belande dus in ons kamp.
Bij de heren senioren werd het iets spannender, hier won de ploeg van Kasterlee, nipt voor de thuisvaarders van Anseremme.
Na de wedstrijden plaatste ik ook meteen de bestelling voor mijn nieuwe boot dus volgend jaar zal ik hopelijk schitteren in mijn nieuwe boot. Samenvatting van het rivier seizoen 2008, dat bij deze met een stralende zon en op een terras met uitzicht op de maas eindigde, is zeer positief, er werd een stevige vooruitgang geboekt, zowel qua snelheid als techniek en durf. Hopelijk kunnen we er volgend jaar nog een schepje bovenop doen.
Maar vanaf nu is het tijd om de afdalers op te bergen, onze K1 wakker te schudden, terug kilometers te beginnen malen en onze basis weer een beetje op te krikken. Ook de krachttrainingen in de fitness zijn weer begonnen wat voor mij zeker heel belangrijk is, ik mis namelijk nog een hoop power ten opzichte van de andere dames.
Deze week volgt er een korte werk week en een lekker lang weekend. Guy trekt reeds samen met Maxime en Tanguy op verkenning naar het WK parcours in het Italiaanse Ivrea en ik zal vooral genieten van een lang weekendje thuis.
Over twee weken staat het Belgisch kampioenschap Lange Baan (5000m) nog op het programma en het weekend daarna de regatta in Gent. Hier zal vooral voor het plezier en als doorgedreven training worden gevaren, het resultaat is dus bijkomend. Het volgende grote doel is pas voor september dus tijd genoeg om ons hiervoor deftig voor te bereiden. Tussendoor trek ik met Guy nog naar het WK in het Italiaanse Ivrea en naar de eerste World Cup manche in het Tsjechische Karlovy Vary. Daar zal ik vooral mijn begeleiders capaciteiten boven halen en de sfeer proeven van het internationale wedstrijd gebeuren.
dinsdag 29 april 2008
dinsdag 15 april 2008
Belgisch kampioenschap op de Ourthe te Houffalize
Na een week van keelpijn, hoofdpijn, hoesten en veel gesnotter vertrokken we zaterdagvoormiddag richting Houffalize voor enkele proefafdalingen de dag voor het Belgisch Kampioenschap. De weergoden waren ons blijgezind en ook de waterstand was nog doenbaar, meer water had natuurlijk beter geweest maar ja daar hadden we weinig aan te veranderen.
Twee proefafdalingen later besloten we ermee op te houden en onze krachten te sparen voor de wedstrijd van morgen.
’s Avonds trokken we nog naar Houffalize voor een stevig avondmaal waar we na behoorlijk wat geklungel van de garçon uiteindelijk toch de gevraagde gerechten voorgeschoteld kregen, al was het bij sommige niet helemaal in de juiste volgorde.
Zondagochtend stonden we om 10u weer paraat voor een laatste afdaling = stevige opwarming.
Om 12u was het dan zo ver, het Belgisch kampioenschap werd zo’n twee maand na de voorziene datum op gang geschoten en de jongste deelnemers konden van start gaan.
Stipt een half uur later was het mijn beurt, het vormpeil van twee maanden geleden was stilletjes aan het uitdoven, de vermoeidheid van een lang, zwaar en overwegend knap rivierseizoen begon stevig door te wegen en dit terwijl mijn tegenstanders net in vorm zaten, het beloofde dus een spannende strijd te worden voor een podiumplaatsje, als dit al niet aan mijn neus ging voorbij vliegen.
De wedstrijd verliep zonder problemen, alleen het aanvallen onderweg lukte niet, na elke bocht was het krabben om terug op gang te geraken, van stevig optrekken na de bocht was dus geen sprake, om dan nog maar te zwijgen over de lange platte stukken waar ik helemaal niet meer vooruit kwam.
Tine won uiteindelijk de wedstrijd voor Isabelle, ik en Nathalie. Geen super resultaat maar wel een beetje verwacht. Het verschil tussen Nathalie en mij was uitzonderlijk klein (5 honderdsten van een seconde), het zal dus nog heel spannend worden op de lage lesse.
Bij de mannen won een vermoeide Maxime voor een verrassende Tanguy en een niet echt gemotiveerde Guy.
Volgende week staat er een weekje welverdiende rust op het programma om een beetje te bekomen van de laatste vier maanden van zware trainingsarbeid, vermoeiende wedstrijdweekends, wedstrijdstress, full time werken en part time ons appartementje in orde houden.
Op deze manier kan ik me weer helemaal opladen om op de lage lesse nog een laatste keer het onderste uit de kan te halen op het BK ploegenkoers en om daarna de voorbereiding te starten van het komende lijnseizoen waar ik toch ook graag wil bewijzen dat ik niet heb stil gezeten de laatste maanden.
Twee proefafdalingen later besloten we ermee op te houden en onze krachten te sparen voor de wedstrijd van morgen.
’s Avonds trokken we nog naar Houffalize voor een stevig avondmaal waar we na behoorlijk wat geklungel van de garçon uiteindelijk toch de gevraagde gerechten voorgeschoteld kregen, al was het bij sommige niet helemaal in de juiste volgorde.
Zondagochtend stonden we om 10u weer paraat voor een laatste afdaling = stevige opwarming.
Om 12u was het dan zo ver, het Belgisch kampioenschap werd zo’n twee maand na de voorziene datum op gang geschoten en de jongste deelnemers konden van start gaan.
Stipt een half uur later was het mijn beurt, het vormpeil van twee maanden geleden was stilletjes aan het uitdoven, de vermoeidheid van een lang, zwaar en overwegend knap rivierseizoen begon stevig door te wegen en dit terwijl mijn tegenstanders net in vorm zaten, het beloofde dus een spannende strijd te worden voor een podiumplaatsje, als dit al niet aan mijn neus ging voorbij vliegen.
De wedstrijd verliep zonder problemen, alleen het aanvallen onderweg lukte niet, na elke bocht was het krabben om terug op gang te geraken, van stevig optrekken na de bocht was dus geen sprake, om dan nog maar te zwijgen over de lange platte stukken waar ik helemaal niet meer vooruit kwam.
Tine won uiteindelijk de wedstrijd voor Isabelle, ik en Nathalie. Geen super resultaat maar wel een beetje verwacht. Het verschil tussen Nathalie en mij was uitzonderlijk klein (5 honderdsten van een seconde), het zal dus nog heel spannend worden op de lage lesse.
Bij de mannen won een vermoeide Maxime voor een verrassende Tanguy en een niet echt gemotiveerde Guy.
Volgende week staat er een weekje welverdiende rust op het programma om een beetje te bekomen van de laatste vier maanden van zware trainingsarbeid, vermoeiende wedstrijdweekends, wedstrijdstress, full time werken en part time ons appartementje in orde houden.
Op deze manier kan ik me weer helemaal opladen om op de lage lesse nog een laatste keer het onderste uit de kan te halen op het BK ploegenkoers en om daarna de voorbereiding te starten van het komende lijnseizoen waar ik toch ook graag wil bewijzen dat ik niet heb stil gezeten de laatste maanden.
vrijdag 11 april 2008
Monschau
Na een laatste zware trainingsweek stond er voor mij een weekendje rust op het programma. Alhoewel rust …
Zaterdag voormiddag vertrokken we namelijk naar het pittoresk Duitse stadje Monschau.
Nee, Guy en ik gingen niet op romantisch culinair weekend maar naar de jaarlijkse afdalingswedstrijd op de Perlenbach en de Ruhr met aankomst middenin het stadje Monschau. Slecht éénmaal per jaar wordt er water gelost uit een hoger gelegen meer om tientallen gekke kayakkers de kans te geven hun boot helemaal kapot te varen, lekker te zwemmen, tussen, over en op stenen te varen en hoge barrages te overwinnen.
Kort samengevat, geen riviertje voor beginners of voor de bangeriken onder ons.
Zaterdag tussen 14u en 16u werd er water gelost, er was dus geen tijd om te treuzelen, op deze 2u moest iedereen zo veel mogelijk proberen af te dalen om de weg te kennen voor de wedstrijd van zondag.
Aangezien er niet veel tijd was om voor te varen en we de wedstrijd vaarders geen kostbare tijd wilden afnemen besloten Nathalie en ik onze taak te beperken tot begeleider en supporter van dienst. Samen met Freya trotseerden we de gietende regen en de koude om hier en daar een stukje van de rivier te kunnen bekijken. Het was inderdaad spectaculair en achteraf gezien bleek het stressniveau bij de toeschouwers nog hoger te zijn geweest dan bij de vaarders zelf.
Om 16u werd de kraan dicht gedraaid en moest iedereen van het water.
Nadat we ons gesetteld hadden in de jeugdherberg en een goed bord spaghetti hadden gegeten trokken we nog even naar Monschau om toch nog iets te zien van het mooie stadje.
Zondag ochtend werden Duitsland wakker onder een dun sneeuwtapijtje, déjà vu want ook in Sort sneeuwde het de dag van de wedstrijd van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Gelukkig bleef het vandaag enkel bij winterse buien en konden we onze paraplu af en toe eens dicht doen.
Om half twaalf werd de eerste start gegeven en twee uur later stond iedereen weer veilig op de kant. Tine en Natacha waren weer een hele ervaring rijker, het resultaat van de wedstrijd was van geen belang maar ze hadden het er toch weer knap vanaf gebracht, ze mochten terecht zeer fier zijn op hun prestatie.
Iets later werd Guy knap zevende, de ambitie was een vijfde tot tiende plaats dus hij mocht tevreden zijn over zijn wedstrijd, al had hij hier en daar enkele seconden kunnen winnen als hij niet op de lastigste plaatsen vaarders had moeten inhalen maar ja dit is wedstrijd zeker.
Achteraf voor iedereen nog een wafel, ijsje of stukje taart, ja ook de supporters hadden het verdiend, en we konden weer naar huis vertrekken.
Maandag en dinsdag staan er nog twee stevige trainingen op het programma om de volgende dagen het terug wat rustiger aan te doen. Zondag staan we paraat in Houffalize voor het Belgisch kampioenschap op de ourthe. Hopelijk is mijn keelpijn en snotneus daartegen weer wat beter en kunnen we er nog eens volledig voor gaan. Het zal een spannende wedstrijd worden want de verschillen tussen de eerste vier dames zouden wel eens heel klein kunnen zijn.
Zaterdag voormiddag vertrokken we namelijk naar het pittoresk Duitse stadje Monschau.
Nee, Guy en ik gingen niet op romantisch culinair weekend maar naar de jaarlijkse afdalingswedstrijd op de Perlenbach en de Ruhr met aankomst middenin het stadje Monschau. Slecht éénmaal per jaar wordt er water gelost uit een hoger gelegen meer om tientallen gekke kayakkers de kans te geven hun boot helemaal kapot te varen, lekker te zwemmen, tussen, over en op stenen te varen en hoge barrages te overwinnen.
Kort samengevat, geen riviertje voor beginners of voor de bangeriken onder ons.
Zaterdag tussen 14u en 16u werd er water gelost, er was dus geen tijd om te treuzelen, op deze 2u moest iedereen zo veel mogelijk proberen af te dalen om de weg te kennen voor de wedstrijd van zondag.
Aangezien er niet veel tijd was om voor te varen en we de wedstrijd vaarders geen kostbare tijd wilden afnemen besloten Nathalie en ik onze taak te beperken tot begeleider en supporter van dienst. Samen met Freya trotseerden we de gietende regen en de koude om hier en daar een stukje van de rivier te kunnen bekijken. Het was inderdaad spectaculair en achteraf gezien bleek het stressniveau bij de toeschouwers nog hoger te zijn geweest dan bij de vaarders zelf.
Om 16u werd de kraan dicht gedraaid en moest iedereen van het water.
Nadat we ons gesetteld hadden in de jeugdherberg en een goed bord spaghetti hadden gegeten trokken we nog even naar Monschau om toch nog iets te zien van het mooie stadje.
Zondag ochtend werden Duitsland wakker onder een dun sneeuwtapijtje, déjà vu want ook in Sort sneeuwde het de dag van de wedstrijd van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Gelukkig bleef het vandaag enkel bij winterse buien en konden we onze paraplu af en toe eens dicht doen.
Om half twaalf werd de eerste start gegeven en twee uur later stond iedereen weer veilig op de kant. Tine en Natacha waren weer een hele ervaring rijker, het resultaat van de wedstrijd was van geen belang maar ze hadden het er toch weer knap vanaf gebracht, ze mochten terecht zeer fier zijn op hun prestatie.
Iets later werd Guy knap zevende, de ambitie was een vijfde tot tiende plaats dus hij mocht tevreden zijn over zijn wedstrijd, al had hij hier en daar enkele seconden kunnen winnen als hij niet op de lastigste plaatsen vaarders had moeten inhalen maar ja dit is wedstrijd zeker.
Achteraf voor iedereen nog een wafel, ijsje of stukje taart, ja ook de supporters hadden het verdiend, en we konden weer naar huis vertrekken.
Maandag en dinsdag staan er nog twee stevige trainingen op het programma om de volgende dagen het terug wat rustiger aan te doen. Zondag staan we paraat in Houffalize voor het Belgisch kampioenschap op de ourthe. Hopelijk is mijn keelpijn en snotneus daartegen weer wat beter en kunnen we er nog eens volledig voor gaan. Het zal een spannende wedstrijd worden want de verschillen tussen de eerste vier dames zouden wel eens heel klein kunnen zijn.
dinsdag 1 april 2008
Wedstrijd Dijle 30-03-2007
Na een nacht van weinig slaap in de wagen op de terugweg van een weekje stage in het Spaanse Sort besloot ik toch nog deel te nemen aan de wedstrijd op de Dijle. De vorige week had ik niet deelgenomen aan de klassieke wedstrijd in Sort dus ik had nog wat goed te maken. Om 8u ’s morgens waren we thuis toegekomen, hadden we alles uitgepakt, al een beetje was gedaan, wat opgeruimd, …
Aangezien we toch behoorlijk moe waren van een stevige week trainen, enkele dagen van wedstrijd en een hele nacht in de wagen waagden we ons niet meer aan een proef afdaling. Een stevige opwarming moest volstaan om heelhuids beneden te geraken.
Bij onze aankomst in Korbeek-Dijle bleek de waterstand behoorlijk geruststellend, het ging dus wel vooruitgaan.
Na een toch wel zware wedstrijd van een dikke 28 minuten werd het podium bij de senioren dames opgevuld met Tine op het hoogste trapje, ik het trapje eronder en Cindy Theys op het derde trapje. Door een ganse week op het snel stromende water van de noguera pallaresa was het gevoel op het water nog behoorlijk goed al volgde er rond half weg toch een ferme klop van de hamer. Het werd dus een goede doorgedreven training om een stevige trainingsweek af te sluiten. Door mijn deelname stel ik ook mijn momenteel tweede plaats in de beker van België hopelijk een beetje veiliger.
Bij de heren senioren won Guy nog met enkele seconden van Daivy Theys, al moest ik het achteraf goed maken met een Duveltje voor de tv, omdat ik hem nog mee sleurde naar de Dijle ;)
Volgend weekend staat de wedstrijd op Monchau op het programma, ook hier zal ik mijn taak beperken tot supporter en persoonlijke begeleider van onze atleten, moest er voldoende tijd en water zijn bestaat de kans dat ik me ook eens aan een afdaling waag al zal ik hiervoor mijn verstand even thuis moeten laten.
Binnen twee weken staat het Belgisch kampioenschap op de ourthe op het programma, hopelijk kan ik daar mijn vooruitgang en mijn goede resultaten van het voorbije seizoen bevestigen met een podiumplaats. Al kan ik nu reeds tevreden zijn over de prestaties deze winter.
Aangezien we toch behoorlijk moe waren van een stevige week trainen, enkele dagen van wedstrijd en een hele nacht in de wagen waagden we ons niet meer aan een proef afdaling. Een stevige opwarming moest volstaan om heelhuids beneden te geraken.
Bij onze aankomst in Korbeek-Dijle bleek de waterstand behoorlijk geruststellend, het ging dus wel vooruitgaan.
Na een toch wel zware wedstrijd van een dikke 28 minuten werd het podium bij de senioren dames opgevuld met Tine op het hoogste trapje, ik het trapje eronder en Cindy Theys op het derde trapje. Door een ganse week op het snel stromende water van de noguera pallaresa was het gevoel op het water nog behoorlijk goed al volgde er rond half weg toch een ferme klop van de hamer. Het werd dus een goede doorgedreven training om een stevige trainingsweek af te sluiten. Door mijn deelname stel ik ook mijn momenteel tweede plaats in de beker van België hopelijk een beetje veiliger.
Bij de heren senioren won Guy nog met enkele seconden van Daivy Theys, al moest ik het achteraf goed maken met een Duveltje voor de tv, omdat ik hem nog mee sleurde naar de Dijle ;)
Volgend weekend staat de wedstrijd op Monchau op het programma, ook hier zal ik mijn taak beperken tot supporter en persoonlijke begeleider van onze atleten, moest er voldoende tijd en water zijn bestaat de kans dat ik me ook eens aan een afdaling waag al zal ik hiervoor mijn verstand even thuis moeten laten.
Binnen twee weken staat het Belgisch kampioenschap op de ourthe op het programma, hopelijk kan ik daar mijn vooruitgang en mijn goede resultaten van het voorbije seizoen bevestigen met een podiumplaats. Al kan ik nu reeds tevreden zijn over de prestaties deze winter.
Paas stage Sort (Spaanse Pyreneeën)
Vrijdag 21 maart rond 20u ’s avonds vertrokken we (Nathalie, Tine, ons make, guy en ik) met een volgepropte camionette richting Sort voor een weekje training op de Noguera Pallaresa. Na een trip van zo’n 14u en een slaapstop in Orléans kwamen we op zaterdag in de namiddag veilig toe in Sort.
Zaterdag stond er nog niets op het programma en ook zondag voormiddag genoten we met volle teugen van het zonnetje, onze trainingsmaatjes zouden pas in de loop van de avond arriveren dus waagden we ons op zondag middag al op het sprint parcours dat zich vlak voor het hotel bevond. Na enkele korte afdalingen speelden we nog even in de golven om de snelheid van het water al een wat gewoon te worden en ons een beetje geruster te voelen in onze boot.
Toen we maandag ochtend ons raam opentrokken konden we onze ogen niet geloven, sliep ik nog, zaten er nog een paar slaapbeestjes in m’n ogen of was ik echt wel goed wakker? Een sneeuwtapijt van zo’n 15 à 20 cm bedekte onze boten in de tuin van het hotel. Na een deftig sneeuwballen gevecht werd het tijd voor de eerste echte afdaling. De hele afdaling was voor mij nog een beetje te hoog gegrepen dus wachtte ik iedereen op na het moeilijkste stuk om vandaar mee door te varen tot aan het hotel. Dit stuk van zo’n dik half uur varen werd mijn dagelijks parcours zowel in de voormiddag als in de namiddag. Op maandag avond werd ik reeds bekroond als eerste zwemmer van de week, maar gelukkig bleef het bij die ene keer en was ik ook helemaal niet meer de enige met een zwempartijtje op m’n naam.
Op woensdag stond de Non-Stop race op het programma en op donderdag de classic en de team race. Deze wedstrijden vonden plaats op het moeilijkste stuk van de rivier waardoor ik mijn taak diende te beperken tot supporter. In de namiddag, na de wedstrijden, hield ik me nog een tijdje bezig op het sprint parcours om dit stuk wat beter onder de knie te krijgen.
Vrijdag stond er geen wedstrijd op het programma maar werd er wel stevig getraind. In de voormiddag nam ik al m’n moed bij elkaar en vaarde ik op een stuk van zo’n 5à10 minuten na heel de afdaling mee. Zo’n anderhalf uur, veel schrik, veel golven, vele gilletjes en vele slokken water later kwam ik moe maar zeer tevreden aan het hotel toe. ’s Middags daalden we nog enkele keren af op het sprint gedeelte om toch een beetje voorbereid te zijn op de wedstrijd van zaterdag.
Zaterdag om 12u27 was het dan zo ver, na behoorlijk wat peptalk ging ik dan toch maar van start in de sprintwedstrijd. Na een fantastische week van veel bijleren en behoorlijk wat vooruitgang ten opzichte van vorig jaar was het vertrouwen plotseling helemaal zoek. De eerste manche van de sprintwedstrijd was dan ook niet geweldig, technisch verliep het redelijk goed maar in het kopie was het heel wat minder, waardoor er niet uitkwam wat er wel inzat. De tweede manche had ik dus niets te verliezen en moest ik gewoon proberen om technisch even goed aan de finish te geraken als in m’n eerste manche. Ik verbeterde mijn tijd van de eerste manche met zo’n 5 seconden en moest uiteindelijk tevreden zijn dat ik toch nog van start was gegaan. Ik werd 10de achter de franse vrouwen, een Sloveense, Nathalie en Tine. Natacha won bij de junioren dames, Bart werd tweede bij de junioren heren, en Broes werd hier vijfde. Bij de senioren heren won Maxime ook deze keer met zo’n 3 seconden voor op de tweede, Guy werd hier zeer knap 7de en mocht wel heel tevreden zijn.
En zo kwam er ineens ook een einde aan een geweldige, leerrijke, zonnige, sneeuwige, … -week die veel te snel voorbij gevlogen was en vertrokken we weer naar huis.
Abonneren op:
Posts (Atom)