Na een week van keelpijn, hoofdpijn, hoesten en veel gesnotter vertrokken we zaterdagvoormiddag richting Houffalize voor enkele proefafdalingen de dag voor het Belgisch Kampioenschap. De weergoden waren ons blijgezind en ook de waterstand was nog doenbaar, meer water had natuurlijk beter geweest maar ja daar hadden we weinig aan te veranderen.
Twee proefafdalingen later besloten we ermee op te houden en onze krachten te sparen voor de wedstrijd van morgen.
’s Avonds trokken we nog naar Houffalize voor een stevig avondmaal waar we na behoorlijk wat geklungel van de garçon uiteindelijk toch de gevraagde gerechten voorgeschoteld kregen, al was het bij sommige niet helemaal in de juiste volgorde.
Zondagochtend stonden we om 10u weer paraat voor een laatste afdaling = stevige opwarming.
Om 12u was het dan zo ver, het Belgisch kampioenschap werd zo’n twee maand na de voorziene datum op gang geschoten en de jongste deelnemers konden van start gaan.
Stipt een half uur later was het mijn beurt, het vormpeil van twee maanden geleden was stilletjes aan het uitdoven, de vermoeidheid van een lang, zwaar en overwegend knap rivierseizoen begon stevig door te wegen en dit terwijl mijn tegenstanders net in vorm zaten, het beloofde dus een spannende strijd te worden voor een podiumplaatsje, als dit al niet aan mijn neus ging voorbij vliegen.
De wedstrijd verliep zonder problemen, alleen het aanvallen onderweg lukte niet, na elke bocht was het krabben om terug op gang te geraken, van stevig optrekken na de bocht was dus geen sprake, om dan nog maar te zwijgen over de lange platte stukken waar ik helemaal niet meer vooruit kwam.
Tine won uiteindelijk de wedstrijd voor Isabelle, ik en Nathalie. Geen super resultaat maar wel een beetje verwacht. Het verschil tussen Nathalie en mij was uitzonderlijk klein (5 honderdsten van een seconde), het zal dus nog heel spannend worden op de lage lesse.
Bij de mannen won een vermoeide Maxime voor een verrassende Tanguy en een niet echt gemotiveerde Guy.
Volgende week staat er een weekje welverdiende rust op het programma om een beetje te bekomen van de laatste vier maanden van zware trainingsarbeid, vermoeiende wedstrijdweekends, wedstrijdstress, full time werken en part time ons appartementje in orde houden.
Op deze manier kan ik me weer helemaal opladen om op de lage lesse nog een laatste keer het onderste uit de kan te halen op het BK ploegenkoers en om daarna de voorbereiding te starten van het komende lijnseizoen waar ik toch ook graag wil bewijzen dat ik niet heb stil gezeten de laatste maanden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten