Wie zegt dat zot zijn geen pijn doet zat afgelopen zondag hoogstwaarschijnlijk met zijn of haar luie kont, een pateeke in de hand in zijn of haar zetel voor de tv terwijl de regen met bakken uit de lucht viel en de koude wind fameus in het rond blies.
Ik daarentegen ben er van overtuigd dat zot zijn behoorlijk voelbaar kan zijn, maar dat deze aandoening, mits tijdig ingrijpen van je omgeving, de juiste medicatie en in het slechte geval een opname in het zottekeshuis, niet dodelijk zal zijn. Gelukkig maar …
Op een mooie zonnige dag, toen de temperaturen nog 20° haalden besloten Guy, Bram, Tine, Nathalie en ik om ons in te schrijven voor de mokkatlon, dat het de dag van de wedstrijd een hele dag zou gieten, de wind tegen 5 beaufort ging blazen en de temperaturen slechts 10° zouden halen zeiden ze er toen niet bij.
Het programma zag er als volgt uit: 2km kajakken in “dikke bakken” + 12 km mountainbiken + 4 km lopen.
Na 2km wringen en wroeten in mijn “dikke bak” kwam ik rond de 20ste plaats en als 3de vrouw van het water. Dan was het lopen naar m’n mountainbike om zo snel mogelijk de 3 vooropgestelde toeren af te werken. Door de felle regen en al mijn voorgangers was het parcours een pak zwaarder geworden dan twee uurtjes voordien (bij de verkenning van het parcours) en werd het geen pretje. Mijn benen hadden het door de regen en de koude nog geen seconde warm gekregen dus ik ging echt geen meter vooruit. Ondertussen werd ik ook voorbijgestoken door een vrouwelijke triatlete en werd ik teruggedrongen naar de vierde plek. Na drie toeren afzien van de koude, de wind en het te zware parcours mocht ik van m’n fiets springen om nog 2 toertjes te lopen. Net toen Guy zijn eerste toer had afgewerkt liep ik de wisselzone uit, zo konden we elkaar nog wat moed inspreken. De eerst 500m liepen voor geen meter, hevige pijnscheuten deden mijn kuiten bijeen trekken en even dacht ik zelfs aan wandelen. Guy had ondertussen al een kleine voorsprong genomen toen het beetje bij beetje vlotter begon te lopen, de mannen die me in de eerste toer voorbijgelopen waren haalde ik in de volgende ronde één voor één terug in. Uiteindelijk kwam ik na 1u18, als 73ste in totaal en als 4de vrouw over de aankomstlijn met de 3° kajak tijd, de 5° fiets tijd en de 3° looptijd. Best een bevredigend resultaat en weer een straf verhaal rijker. Hopelijk is het volgend jaar beter weer .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten